Współuzależnienie to zespół zachowań, myślenia i odczuwania, który powstaje  w wyniku przystosowania się do długotrwałego stresu w realacji z osobą uzaleznioną (i nie tylko). Pojawiające się różne objawy patologiczne zawężają pole widzenia osoby współuzależnionej  i uniemożliwiają znalezienie racjonalnego rozwiązania sytiacji.

 

 

Współuzależnienie może powstać tylko w określonych warunkach:

1.Musi istnieć silna więź psychiczna zwłaszcza pod względem emocjonalnym.

2.Jedna osoba wprowadza jakiś rodzaj destrukcji, może to być poczucie zagrożenia związane z życiem tej osoby (nie wiadomo gdzie ona jest, co robi, ile i co bierze) czy też np. z jej zachowaniem - manipulacją, szantażem emocjonalnym, agresją słowną czy też fizyczną, którą stosuje.

3.Druga osoba przystosowuje się do tej destrukcji. Obserwując z zewnątrz moglibyśmy powiedzieć, że w tym związku odbywa się jakiś horror. Natomiast dla osoby współuzależnionej to, co nienoralmalne, staje się normą.

 

Wyróżnia się kilka faz, przez które przechodzi każda współuzależniona osoba próbując przystosować się do rozwijającego się nałogu partnera:

1.Bezskuteczne interwencje i doszukiwania się powodów powstania nałogu bliskiej osoby.

2.Izolacja rodziny od otoczenia, ukrywanie problemów i koncentrowanie się na utrzymaniu rodziny w całości za wszelką cenę.

 3.Kontrolowanie nałogu i zachowań osoby uzależnionej.

4.Poddanie się, czyli pogodzenie się z patologiczną sytuacją, rezygnacja i utrata nadziei na jakąkolwiek poprawę, skoncentrowanie się na minimalizowaniu szkód związanych z nałogiem partnera.

Źródło: Poradnik dla rodziców i wychowawców. KARAN - Biblioteka Profilaktyki - 8

 

Osoby współuzależnione potrzebują pomocy, którą znajdą na Grupie Wsparcia